Something ends, something begins

A więc stało się! Po 7 miesiącach ponownego nadawania wschodoznawca na wygnaniu kończy swoją karierę. Jest to ostatnio post na tym blogu i za jakiś czas, zniknie on w ogóle.

Bloga zakładałem z zamiarem pisania o tym, jak żyje się w UK. Jak wygląda poszukiwanie pracy oraz życie na Wyspach.  Jak się okazało w ciągu kilku pierwszych miesięcy tematy te nie były na tyle interesujące, abym pisał regularnie. Również nie cieszyły się zbyt dużą popularnością (w końcu blogów o życiu w Anglii jest od groma). Od października coraz częściej pisałem o samoorganizacji, o moich pasjach, a także o mediach społecznościowych i ich wpływie na nas. Te wpisy generowały też największy ruch na stronie, który został pobity dopiero w styczniu przy okazji porównywania tabletu i e-czytnika pod względem czytania dokumentów PDF.

W związku z powyższym tytuł bloga przestał być adekwatny do treści się na nim pojawiającej. Przekonałem się również, że tak długi adres jest absolutnie nie dopuszczalny. Podjąłem więc dezycję o końcu pisania na tym blogu.

Ale nie martwcie się! Od dzisiaj możecie znaleźć mnie pod nowym adresem: majkelzim.pl

Znajdą się tam wszystkie wpisy oraz komentarze z wschodoznawcy na wygnaniu, które były opublikowane do pierwszego lutego.  Może się zdarzyć, że w ciągu kilku następnych dni będę jeszcze majstrował w jego ustawieniach, dlatego meldujcie mi proszę o wszelkich błędach w wyświetlaniu, nie działających linkach itp.

Do zobaczenia na majkelzim.pl!

Zwiedzanie i przeprowadzka

Tak jak wczoraj pisałem, dzisiaj ciągle się przemieszczam, wieczorem pierwsze zaplanowane spotkanie. A przed tym mam zamiar pozwiedzać trochę. W końcu nie miałem jeszcze okazji. To taka refleksja po poranku.

A co do obiecanych wieści o przeprowadzce, to piszę te słowa wiedząc, że dobrzy ludzie z Zenbox właśnie przenoszą bloga na nowy adres. W związku z tym, że kilka rzeczy ciągle musi być dograne, to przez najbliższe 3-4 dni mogę nic nie napisać. Postaram się jednak aby to się nie zdarzyło i abyście mieli pożywkę do czytania na weekend.

Pozdrawiam

M.

Droga do:

Dzisiaj piszę z tak zwanej drogi, zwanej też podróżą. O jej celu powiadomię was za parę dni. Pośrednio dlatego dzisiejszy i jutrzejszy wpis będą krótkie. Dodatkowo mogę mieć kłopot z dostępem do internetu.  Stąd cały ten tekst mało poskładany wyszedł. Pisany na kolanie w metrze, busie i innych środkach komunikacji.

W każdym razie jadę na imprezę, która się całkiem ciekawie zapowiada. Mam nadzieję poznać interesujących ludzi oraz poszerzyć swoją wiedzę, także na tematy na tym blogu poruszane. Do tego jadę do miasta, którego prawie wogóle nie znam. Jakieś szybkie przesiadki się nie liczą w końcu. Czasu na zwiedzanie będzie mało. W końcu tylko 48 godzin mnie tam czeka. A z tego półtora dnia to zapowiadana już impreza.

Do tego dopieszczam kwestie przeprowadzki. To też temat, o którym już wspominałem, ale dopiero jutro rozwinę go w całości. Mówię wam, same zmiany.

Oho, final call.

Muszę lecieć.

M.

A tutaj zestaw wyjazdowy.... problemem powoli staje się ilość łądowarek i kabli. Jest jakieś magiczna ładowarka, do której mogą podpiąć 4 urządzenia z wejściem micro usb?

 EDIT: A to zdjęcie z pokoju na miejscu. Idę szukać jedzenia.

Dobrej nocy

10 rzeczy, których pewnie nigdy nie zjecie

Często chodzicie na zakupy? Bo ja na takie duuuże, to raz w tygodniu. Oczywiście chodzi mi o zakupy jedzeniowe. Takie, żebym przez tydzień nie miał problemu z tym, że nie mam co do garnka włożyć, albo, że ryż z musem jabłkowym/przecierem pomidorowym już 3 tydzień gości na moim stole.Odkąd przyjechałem do UK odkrywam nowe smaki. Nie znaczy to, że nie tęsknię za starym poczciwym schabowym, albo kaszanką, golonką, smalcem z ogórkiem albo...

Rozmarzyłem się. Bo jasne, że tęsknię za smakami dzieciństwa, ale odkąd zacząłem bywać za granicą pałam wielką miłością do kuchni mi obcej. Nie jest to dziwne. O ile moi dziadkowie są w dużej mierze tradycjonalistami w kwestii potraw (nikt nie zrobi takiej zupy gulaszowej jak Dziadek, ani takich zrazów jak Babcia), to moi Rodzice zawsze byli otwarci na nowe smaki i nie bali się eksperymentować. I to właśnie im zawdzięczam w dużej mierze ciekawość do nowych smaków.  No i jeszcze jedno, podczas podróżowania ciężko znaleźć czasami gołąbki, klopsy czy inne rarytasy kuchni polskiej.

Dzisiaj przedstawię wam moje odkrycia kuchenne, których dokonałem w UK.

Poniżej lista produktów, których nie kupicie (a przynajmniej nie dało się jak ostatnio byłem w Polsce) w najbliższym markecie. Te niżej prezentowane można znaleźć w najbardziej popularnej sieciówce w UK, tak więc są łatwo dostępne.

1. Dziczyzna – w Polsce albo bardzo droga i przesmaczna w restauracji, albo dostępna dla wielce wyselekcjonowanego grona myśliwych i ich znajomych. Generalnie dziczyzna w Polsce to rarytas i jej cena stawia ją daleko po za zasięgiem zwykłego Kowalskiego.

Odkąd tutaj przyjechałem odkryłem całą gamę potraw, które bazują na mięsie jeleniowatych, świniowatych i kurowatych. Taka paczka pokrojonego mięsa z odpowiednimi przyprawami i warzywami daje świetny gulasz. Nie można oczywśicie zapomnieć o dobrym, czerwonym winie.

Albo taki bażant. W Polsce był dla mnie zwierzakiem prawie mitycznym, a tutaj idę do sklepu i już. Nie dosyć, że odstrzelony, to jeszcze oskubany. To samo z kuropatwą. 

Dobre toto i jakże pozwala odpocząć od kurczaka, czy innego indyka.

Taka kuropatwa, to naprawdę mała jest. Ledwie na ząb starcza.

2) Warzywa „organiczne” – czyli pewnie u nas po prostu od rolnika, albo z opisem skąd pochodzą. Tutaj właściwie każde warzywo ma odpowiednik „organic”. Z reguły droższy od 20-30%

3) Quorn – odkrycie, które zmieniło mój punkt widzenia na mięsopodobne (wegetariańskie) produkty. Nie dosyć, że smaczne, to jeszcze bogate w białka i inne proteiny pochodzenia roślinnego. Firma produkuje wszystko do kiełbas, przez burgery, na mielonym skończywszy. I to wszystko jest naprawdę dobre i przystępne cenowo. Tzn. Że w cenie paczki kurczaka masz paczkę „kurczaka wegetariańskiego”. 

Niesamowicie urozmaica to dietę i jest świetną sprawą przy kntrolowaniu wagi i próbie jej zmniejszenia. 

Kto mnie zna, ten wie, że jestem typowym mięsożercą. Obiad bez mięsa był dla mnie jak nie obiad, ale odkąd spróbowałem Quorn, regularnie zastępuje nim mięso.

4)Kuchnia meksykańska – wiem, w Polsce też dostępna. W Almie, albo Piotrze i Pawle jest taka specjalna, pojedyńcza półka na salsy, tortille, tacosy i inne quacamole. Tutaj to cały regał, który ciągnie się przez pół sklepu. Nie dosyć,że zachęca do spróbowania czegoś nowego, to jeszcze robi to skutecznie, a półprodukty są dobre jakościowo i smaczne.

5) Kuchnia azjatycka – szerokie pojęcie. Znowu zajmuje dużą część sklepu. Od chińskiej, przez tajską, na japońskiej nie kończąc. Sosy, makarony, curry itd. Ostre i słodko-kwaśne. Dla każdego coś miłego. Zwróćcie uwagę na ceny. 1£ za 250ml sosu. To teraz znajdziecie super jakościowo sos używany do kurczaka curry za 5,10zł.

6) Zupy „gotowce” – super sprawa na szybki i ciepły posiłek w ciągu dnia. W Polsce puszki się nie przyjęły. Tutaj o miejsce na stole biją się z zupami w kartonach/plastikowych kubkach, które mają krótszą datę spożycia i z reguły są lepsze smakowo i jakościowo. Walka stosunku ceny do jakości można by rzec.

7) Grzyby – nie tylko pieczarki, ale też azjatyckie, o zupełnie nowym dla mnie smaku. Muszę jednak napisać,że prawdziwka z polskiego lasu albo kurek, to nic nie przebije i są najlepsze.

8) „Fishcake” – pamiętacie „talarki kapitana Iglo” z dzieciństwa? Taka ryba w panierce? To teraz wyobraźcie sobie, że macie takie bajery, tylko w wersji max. Możecie wybrać, czy to z łososia, dorsza, czy innej ryby i co ma mieć w środku. Nie chodzi tylko o przyprawy i zioła, ale też sosy i inne bajery. Dla mnie jedna z ikon angielskich śniadań/brunchy w niedzielę.

I na koniec rzecz, której nie rozumiałem nigdy. Dlaczego w Polsce warzywa pokrojone i gotowe (np. na sałatki, do podsmażenia itp) jeżeli nie są w normalnych cenach? Wszędzie indziej są droższe, ale nie o 200%. Podobnie rzecz się ma z gotowymi kanapkami i sałatkami, oraz pociętymi owocami,  które w Polsce ciągle albo są obrzydliwe, albo kosztują miliony monet. Te na zdjęciu nie są najlepsze, ale nadal spełniają podstawowy wymóg – dobry stosunek jakość/cena.

Na samiuteńki koniec tylko nowinka „browarystyczna”. Nadal nie znam połowy z tych piwa, a połowa, z połowy, którą piłem była pyszna.

I polska półeczka w sklepie, a raczej jej część. (Swoją drogą ciekawe jak dobierają produkty, które tam się znajdują).

Zanim zostanę zalany tekstami z cyklu „w UK się więcej zarabia więc można lepsze rzeczy w sklepie kupić” oraz „przecież Polskie jedzenie jest najlepsze” oświadczam, że nie twierdzę, że jest inaczej. Pokazuję tylko smaki, które dzisiaj podczas zakupów mi „wpadły” do koszyka. Są to rzeczy, które do tej pory stanowiły albo domenę nieosiągalną finansową, albo wymagały wyjazdu w dalsze (lub bliższe) nieznane aby ich spróbować. Dla przykładu powiem, że byłem chyba tylko w dwóch, albo trzech restauracjach w Poznaniu, gdzie mają dobre azjatyckie jedzenie.

Nie wiem jak wy, ale ja zgłodniałem, a już dawno po kolacji. Jak się spodoba, to może jakieś przepisy podrzucę. Przy okazji – szukam sprawdzonego przepisu na szarlotkę. Ma ktoś, coś? 

Nauka nowego

Dzisiaj spędziłem dzień ucząc się zupełnie nowych rzeczy. Jako laik zagłębiłem się w świat, który do tej pory stanowił dla mnie domenę (nomen omen) jajogłowych z działu IT. A wszystko przez plany blogowe (i nie tylko) na najbliższą przyszłość.

Nie wiem, czy pamiętacie, ale przy okazji ostatniego wpisu w zeszłym roku wspominałem o możliwości przenosin. Otóż zabrałem się za to na poważnie i okazało się, że nie takie wszystko proste, jakby się mogło wydawać. Tzn jest proste, ale zabiera sporo czasu, szczególnie jak się wszystkiego od zera uczy.

Z tego też powodu dzisiaj nie będzie nic więcej oprócz zapowiedzi nadejścia nowego. A będzie fajne, obiecuję.

Jutro was na zakupy za to zabiorę!

Niedzielnik 21-27.01.2013

Niedzielnik 21-27 styczeń 2013

Kolejna porcja wiadomości z zeszłego tygodnia, które uważam za godne uwagi. Bez zbytnich komentarzy tym razem.
 

1) Ranking BLOGERÓW od Kominka - najbardziej wyczekiwany ranking blogerów w Polsce. Po jego opublikowaniu moja tablica na dwie godziny została zalana przez udostępniane, lubiane i komentowane wpisy na jego temat. Jego zasięg i moc jest powalająca. Znalezienie się w nim jest prawie równoznaczne z koniecznością wykupienia nowego serwera.

http://www.kominek.in/2013/01/najbardziej-wplywowi-blogerzy-polski-w-2012-r/

2) Ze świata gier najciekawsza chyba była kwestia bankructwa Atari. Dla wielu graczy to koniec pewnej ery.

http://www.foxnews.com/tech/2013/01/21/game-over-atari-files-for-bankruptcy/

3)Orange LipDub - do sieci wypłynął LipDub ze szkolenia pracowników Orange. Zrodził sporo komentarzy i w środę już zniknął z YT. Cała akcja została skomentowana na blogu firmy.

http://blog.orange.pl/wojciechjabczynski/entry/hitowa-akademia-ku-jakosci/

4) Tydzień rebrandingu: Poczta Polska, Bielsko Biała oraz Getin Bank i Play. Zmiany większe i mniejsze. W przypadku Poczty Polskiej za zmianą kolorów z niebieskiego na czerwony oraz nowego logo, dochodzą nowe usługi i większa integracja z ichniejszym bankiem.

Poczta Polska na czerwono... (wirtualnemedia.pl)

Nowe logo i film promujące miasto (region.info.pl)
Nowe logo Getin Bank, czyli rebranding jednak może się udać (newcreative.pl)

5) Vine - Twitter uruchomił usługę Vine. Niestety tylko na iOS. Paweł Opydo napisał kilka słów na Zombie Samurai.

Vine, czyli minivlog od Twittera. Mogło być super, ale...

6) Amazon wykupił polską Ivonę - gigant z Ameryki kupił polski syntezator mowy. 

IVONA w rękach Amazonu (mamstartup.pl)

7) Rozpoczęło się głosowanie sms'owe na bloga roku. Jak wiecie biorę w nim udział i każdy głos się liczy.
Wszystkie pieniądze z głosowania są przeznaczone na integracyjno - rehabilitacyjne obozy dla dzieci z ubogich rodzin i dzieci niepełnosprawnych.

I to tyle, nie za dużo, ale też sporo się ostatnio dzieje. Powiem tylko, że zanosi się na przeprowadzkę, Powiem coś więcej jak ustalę wszystkie szczegóły.

Do jutra!

M.

"Reportaże warto pisać tak, by czytelnik poczuł na własnej skórze strach, ból i upokorzenie"

Dzisiaj dzień spędziłem z Kindle. A konkretnie z “Wypalaniem traw” Wojciecha Jagielskiego. Reportaż ten opisujący proces upadku apartheidu w RPA oraz zjawiska temu towarzyszące jest kolejnym bardzo dobrym dziełem tego autora. Ale nie bójcie się, nie będę tworzył kolejnej recenzji. Zwyczajnie tak bardzo chciałem skończyć tę książkę, że nie dokończyłem tego co zacząłem pisać wczoraj. Siedząc jednak tutaj właśnie sobie pomyślałem, że wśród wszystkich książek, które przeczytałem w zeszłym roku sporą część stanowiły właśnie reportaże.

Stąd dzisiaj pierwsza część listy reportaży i literatury faktu, które moim zdaniem warto przeczytać. Przyznam się, że ten gatunek odkryłem tak „na poważnie” dopiero w drugiej połowie studiów i nie jestem żadnym jego znawcą. Niemniej poniższa lista, to tytułu, które w jakiś sposób zapisały mi się w pamięci.

Dzisiaj narysujemy śmierć -  Wojciech Tochman stworzył dzieło, które jest absolutnie wstrząsające. Opisując konsekwencje ludobójstwa nie tylko ze strony ofiar oraz jego świadków, ale także tych, którzy je dokonywali, namalował obraz, który każe się zastanowić nad tym co spowodowało, że dotychczasowi sąsiedzi, przyjaciele czy znajomi pewnego dnia postanowili wytępić się nawzajem. Pozycja, której nie czyta się łatwo. Po jej przeczytaniu miałem jeszcze więcej pytań niż zanim wziąłem ją w swoje ręce.

Planeta Kaukaz – Wojciech Górecki zna Kaukaz od podszewki. Jego książki opisują świat, który dla przeciętnego Polaka jest zupełnie inną planetą. Świat w którym islam przenika się z pogańskimi wierzeniami. W którym broń jest naturalnym elementem wystroju domu. W „Planecie Kaukaz” Górecki pokazuje, że Kaukaz Północny, to nie tylko przekazy z wojny w Czeczenii oraz problem terroryzmu. Opisuje on skomplikowaną strukturę rodową oraz siłę tradycji. Jeden z pierwszych reportaży wydawnictwa „Czarne” jaki miałem w rękach. Regularnie d niego wracam.

Witajcie w raju – Jennie Dielemans w bezpośredni sposób pokazuje jak rozwój europejskiej turystyki przyczynił się do zubożenia społeczeństw w krajach, których gospodarka właśnie na turystyce bazuje. Książka, po której zupełnie inaczej patrzy się na pakietowe wycieczki do „gorących krajów”.

Wojna nie ma w sobie nic z kobiety - Praca Aleksijewicz jest dojrzała. Jak sama zaznacza kilka lat zastanawiała się nad formą jaką ma wybrać pisząc, kilka następnych zbieranie materiałów. Wreszcie przyszła walka z cenzurą i systemem. W efekcie czytelnik dostaje książkę, która jest przemyślana i zawiera samą treść. Można odnieść wrażenie, że autorka wychodzi z założenia, wydaje się słusznego, że ta historia powinna zostać napisana przez jej uczestników, czy raczej uczestniczki. Wojna opowiedziana ich ustami nie jest bohaterska i piękna, nie jest też martwą statystyką. W przeciwieństwie do mężczyzn kobiety w wojnie nie wspominają rodzaju uzbrojenia, czy nazwiska dowódcy. Pamiętają za to doskonale emocje, stan ducha. Zapał, z jakim zgłaszały się do komend uzupełnień, cierpienie i strach na polu bitwy. Sedno ich opowieści najlepiej oddaje cytat z Dostojewskiego „Ile człowieka jest w człowieku i jak obronić tego człowieka?”.

Imperium – Ryszard Kapuściński stworzył wspaniałe dzieło.Opisuje w detalach proces rozpadu ZSRR widziany od środa. Podczas swojej podróży widzi procesy jakie zachodziły na terenie tytułowego imperium. Opisuje je widziane nie tylko z perspektywy autora, ale także zwykłych ludzi, mieszkańców Związku Radzieckiego, dla których rozpadało się nie tylko państwo, ale cały znany im świat.

Wypalanie traw – wspomniana wyżej książka autorstwa Wojciecha Jagielskiego jest chyba najlepiej napisanym studium apartheidu jakie udało mi się znaleźć. Autor dotarł do każdej ze stron południowoafrykańskiego konfliktu. Opisuje rewolucję początku lat 90-tych oraz jej konsekwencje. Budowanie i upadek nadziei na lepsze jutro. Książka, która powinna być lekturą obowiązkową.

Tylko prawda – Anna Politkowska. Zbiór reportaży jednej z najwybitniejszych autorek reportaży naszych czasów. Stanowi zbiór, który powstał na przełomie lat 1999-2006 i stanowił chyba największą krytykę rządów Putina oraz współczesnej Rosji. Reportaże pojawiły się pierwotnie w „Nowaja Gazieta”, w książce zostały uzupełnione o pomijane informacje o groźbach oraz zagrożeniach z jakimi musiała się zmierzyć Politkowska pokazując prawdziwe oblicze „nowej Rosji”.

 Mam nadzieję, że znajdziecie wśród tych książek coś dla siebie. Z chęcią też wysłucham sugestii oraz komentarzy dotyczących drugiej części listy, gdyż chciałbym aby składała sie głównie z książek przez was zaproponowanych.

Pozdrawiam

M.

P.S.Tytuł wpisu pochodzi wywiadu udzielonego przez Wojciecha Tochmana dla Exclusiv